รักระหว่างรบ ฉากชุ่มเลือด

ความตาย ยังไงก็หนีไม่พ้น ไม่ตายวันนี้ วันข้างหน้ายังไงก็หมดอายุขัยตายอยู่ดี ก็ดูว่าความตายของตัวเอง จะก่อให้เกิดความสุขแก่คนในสังคมและลูกหลานภายหลังได้ใหม ถ้าได้ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว

...

แต่ถ้าตายแล้วคนยังสาปแช่งก่นด่า ลูกหลานภายหน้า ก็ไม่อาจเงยหน้าสู้ผู้คนในสังคม อย่างนั้น ไม่ควรเกิดมาแต่ต้นด้วยซ้ำ เพราะเกิดมาได้ ก็ไม่สร้างความสุขให้แก่คนรอบข้าง สร้างแต่สิ่งเลวร้าย

...

ความเลวร้าย จะสร้างเพื่ออะไรก็ไม่คุ้ม เพราะมันให้ความทุกข์แก่ตนเองและลูกหลาน จะอยู่หรือตายก็มีแต่เสียงก่นด่าสาปแช่ง สมบัติที่แย่งเขาไป ตายก็เอาไปไม่ได้สักอย่าง เพราะมันเป็นของโลกนี้

...

มันมีอยู่บนโลกก่อนคนเกิดแล้ว คนเกิดแล้วจึงไปนำมันมาสมมุติใช้เป็นสมบัติ แต่โดยพื้นฐานที่อยู่ของมันคือโลกนี้ มันไปใหนไม่ได้หรอก เอาใส่โลงให้ไฟก็เผาหมด มีแต่ความทุกข์ในใจที่ตามไปได้

...

ความตายของบางคน จึงมีค่ามาก เพราะสามารถทำให้สังคมอยู่เป็นสุขได้ ลูกหลานภายหลังอยู่ดีมีสุขได้ ตายแล้วคนข้างหลังก็ยังกราบไหว้บูชาระลึกถึงอยู่ ต่างจากเหลาอสูร ตายหรืออยู่ก็มีแต่ทุกข์

เศร้า

ไม่นึกเลยว่าสัญญาณการไม่ก้มหัวให้เผด็จการของอองซานซูจิจะมีอิทธิพลต่อคนพม่าเช่นนี้การตายมากมายของคนพม่าแบบนี้ไม่จำเป็นอีกแล้วครับที่จะเดินออกไปบนถนนเพื่อไปรับกระสุนปืนจากเผด็จการไร้ประโยชน์ควรเปลี่ยนยุทธวิธีใหม่เลยครับ สู้แบบมือเปล่าไม่ได้ก็ใช้วิธีกองโจรใต้ดินสู้ครับ